Integracja Sensoryczna zakłada zrównoważony rozwój trzech bazowych zmysłów człowieka, dotyku, równowagi oraz czucia głębokiego (czucia mięśni i stawów). Zmysły te wraz z innymi (wzrokowe, słuchowe, węchowe, smakowe i inne) odpowiedzialne są za odbieranie i przetwarzanie zmysłowe, innymi słowy mózg człowieka odbiera i przetwarza bodźce z otoczenia. Jest to odbiór, rejestracja i interpretacja sensoryczna. Na każdym z tych etapów możliwe są nieprawidłowości w odbiorze, rejestracji czy interpretacji zamysłu bądź zmysłów. W takim wypadku błędna analiza zmysłowa prowadzi do błędnej odpowiedzi na bodziec, przykładowo dziecko słabo czujące własne mięśnie, stawy i ścięgna poszukuje mocnych bodźców zmysłowych z tego obszaru domagając się mocniejszego dotyku, wciskając się w małe przestrzenie, czy używa większej siły niż wymaga tego sytuacja.
Twórczyni metody A. Jean Ayres, na codzień pracująca z dziećmi i osobami dorosłymi jako psycholog oraz terapeuta zajęciowy, zauważyła zależność pomiędzy właściwie zrównoważonym rozwojem zmysłowym człowieka a jego zachowaniem. Człowiek zawsze dąży do najkorzystniejszej adaptacji do otoczenia, postępuje tak aby równoważyć korzyści i straty dla własnego organizmu,a robi to w oparciu o odbiór, rejestrację i interpretację bodźców zmysłowych. Nie dziwi więc fakt korzystania z błędnych wzorców zachowania w przypadku wzmożonej bądź niedostatecznej interpretacji zmysłowej.
Integracja Sensoryczna zajmuje się doprowadzeniem do równowagi pomiędzy odbiorem, rejestracją i interpretacją zmysłową człowieka. W tym celu analizowane są dane dotyczące dziecka na podstawie wywiadu z rodzicem, obserwacji i odpowiednio dobranych testów. Zebrane informacje służą do postawienia diagnozy, która omawiana jest z rodzicem. W przypadku stwierdzenia zaburzeń integracji sensorycznej proponowana jest terapia dziecka. Integracja Sensoryczna ma na celu poprawę funkcjonowania dziecka oraz pomaga wykorzystać potencjał rozwojowy.
